Буду гуляць, а ты сядзі з дзецьмі

Ozzy Osbourne — Patient number 9
Калчаног пару разоў праслухаў новы запіс Озі і думаю, што магу адназначна сказаць – ен узрушаючы! Осбарн не толькі стварае натхнёную і збалансаваную пласцінку, пачынае цяжка, пераходзіць у меладычную сярэдзіну і заканчвае на змрочнай ноце, развітваючыся з найвялікшай кар’ерай. Сабраны з камандай вялікіх музыкаў, кожны эпічны трэк адпраўляе вас у падарожжа па тым, што адбываецца ў галаве аўтара. Можна пачуць гукі яго папярэдніх альбомаў (такіх як Diary of Madman, Ozzmosis, Black Rain, Ordinary Man) і нават улавіць чыстае культавае гучанне Black Sabbath. Сапраўды неверагодны досвед, які я ніколі не забуду, удзячны за яшчэ адзін і, магчыма, апошні альбом Озі Осбарна. Я быў у захапленні, даведаўшыся, што Закк Уайлд вернецца i альбом быў вельмі добра спрадзюсаваны. Мне падабаюцца гітарныя сола і некаторыя лірычныя тэмы, так, спевы Озі крыху састарэлі, гэта нармальна. Магу сказаць, што ў Patient number 9 сабраны розныя песні, нейкія лепш за іншых, нейкія горш, але ў цэлым у альбоме адчуваецца і нешта новае і нешта старое адначасова, для кагосьці добра, а для каго i не, то няхай кожны вырашае сам. Структура імкнецца да эпізадычнасці і гэтым лепш перадае гарэзную, дзёрзкую энергію сапраўднага вар’ята з хэві-метала, прымушаючы вас хвалявацца і адчуваць сябе жывым.

GA-20 — Сrackdown
У Сrackdown ёсць чысты, незагрувашчаны блюзавы рок. Фанкавае сінкапіраванне паміж ім і злёгку панкаўскай адчувальнасцю, узвышае GA-20 над столькімі тужлівымі адраджэнцамі блюзу. Разгон невыразны, але мэтанакіраваны і паказвае, што будучыня блюзу ва ўмелых руках.

Thee Sacred Souls
12 песень шырокія па маштабе і поўныя індывідуальных асаблівасцей. Прыхільнікі рэтра-соўла павінны неадкладна прыступіць да вывучэння Thee Sacred Souls, паколькі гурт з дакладнасцю і вытанчанасцю падключыўся да гэтага класічнага гучання ў сваім аднайменным альбоме. Традыцыя соўла зноў мяняецца, і гэтая выклікаючая ўспаміны, кранальная пласцінка ідзе наперадзе, цалкам сфарміраваны дэбют з’яўляецца бясспрэчным сведчаннем важнага новага акта.

Santigold — Spirituals
Удзел Boys Noize, Lido, Rostam, SBTRKT і Yeah Yeah Yeahs запраўлена нязграбнай, занадта літаральнай лірыкай, якая разбурае загавор, накладзенае эмоцыямі музыкі. Але да канца мы атрымліваем уяўленне аб наступным этапе творчасці Santigold — праекту, не абмежаванага ні жанрам, ні формай, ні фізічнымі дадзенымі, ні мовай.. вялікія ваганні ў сваім жаданні стрэсці ўсе абмежаванні, і ў руху непазбежна прысутнічае беспарадак. Рызыкі акупляюцца, аўтанастроены электра-соўл, рытмы ў стылі рэгі і зманліва палітычная лірыка з’яўляюцца тут ключавымі матывамі.

Oliver Sim — Hideous bastard
Олівер прымае рэальнасць мінулага і сучаснасці са шчырасцю, якая здзіўляе нават яго самога. Hideous здольны пераадолець грань паміж услаўленнем сэксуальнасці, выходзячы за рамкі тэм кахання да сябе і вылучна фізічнага ўзвышэння, якія ў апошнія гады сталі дамінаваць у поп-музыцы, адпрэчвае ўяўленне пра тое, што жыццё ўпісваецца ў акуратнае апавяданне ў трох актах. Часам вы сумуеце па Ромі, якая забяспечвае баланс вакалу Сіма, але гэта, па-свойму, такі ж паспяховы сайд-праект The хх, як і альбом In Color. У якасці проціяддзя ад доўгага чакання наступнага альбома гурта, гэта неабходна паслухаць, хаця з пункту гледжання гучання кампазіцыі могуць здавацца паўтаральнымі, асабліва бліжэй да сярэдзіны альбома, у канчатковым рахунку, якарам гэтага праекта з’яўляецца лірызм.

Miles Davis — Bootleg series, vol. 7: that’s what happened 1982-1985
Сёмы рэліз з серыі бутлегаў Майлза Дэвіса ўключае ў сябе нявыдадзены матэрыял з сесій запісу альбомаў Star People 1983, Decoy 1984 года і You’re Under Arrest 1985 года; альтэрнатыва і дублі; а таксама жывы канцэрт 1983 года з Манрэаля. Вялікая частка першай кружэлкі сэта складаецца з запісаў, зробленых падчас сесій для альбома Star People, які я бы абраў як лепшы альбом эпохі вяртання Майлза. Тым не менш усе студыйныя трэкі, прадстаўленыя тут, раней не публікаваліся, таму ў фанатаў ёсць шмат стымулаў для расследавання. Альтэрнатыўныя міксы і поўныя версіі студыйных сесій у гэтым наборы самавітыя, хоць і не асабліва паказальныя. З усім сваім зместам, музыкай і іншым, прасякнутым мэтанакіраванай увагай да дэталяў і сфакусаванай глыбінёй, сёмы том Legacy Recordings адпавядае папярэднім выпускам гэтай архіўнай серыі, такім як Volume 2 Live in Europe 1969. На ўсіх гэтых трэках таксама ёсць цудоўныя сола якія даказваюць, што да яго вярнуўся гук пасля зрыву ў канцы 70-х. Няма ніякіх сумневаў у тым, што The Bootleg Series, Vol. 7: That’s What Happened 1982-1985 выкліча спрэчкі сярод прыхільнікаў джаза.

Crack Cloud — Tough Baby
Выразна кранальны досвед сур’ёзнай мастацкай задумы. Гэта як глядзець на адкрытую рану, з якой вырастаюць кветкі. Tough Baby прысвечаны ідэі, што калі вы пазбавіцеся ад пасярэднікаў і трымаеце неабмежаваную творчую свабоду, гэта можа прывесці да значных вынікаў, а ў выпадку з Crack Cloud — своечасовым шэдэўрам, заснаваным на надзеі, а не адчаi. Гэта галавакружны набор яркіх інавацый і рашучасці ісці насуперак з інтуіцыяй, запіс, якая здаецца суцэльнай і вытканай з напрамкам і намерам, матэрыял рэдка бывае паслядоўным і не заўсёды прыгожым, як і самая эфектыўная тэрапія.

Clutch — Sunrise on slaughter beach
Нараўне са звычайнымі гітарай/басам/ударнымі/вакалам, гурт дадаў вібрафон, тэрменвокс і бэк-вакалістаў, што значна палепшыла іх гучанне і ўзмацніла навукова-фантастычнае бугі-вугі, якое праходзіць праз песні. Ёсць выдатнае пачуццё ўзаемадзеяння, адчыненай прасторы, хард-рока і амбіцый. Clutch па-ранейшаму адначасова геніяльна простыя і дзіўна разумныя. Sunrise on Slaughter Beach далёкі ад дасканаласці, але добра, што вясёлая музыка з Мэрыленда зноў вярнулася, нягледзячы ні на што.

Дзянic Леснiк

Таксама чытайце:

Bruce Springsteen — Only the strong survive
Disturbed — Divisive
Nick Cave — Seven Psalms