Brian Eno & Beatie Wolfe – Luminal і Lateral

Бацька эмбіента не рэдка гучаў ярка і задуменна, выклікаючы ў памяці заход у пустыні, які прымушае вас радавацца жыццю, але сумаваць ад таго, што засталося так мала часу. Мусіць, мінус яго творчасці ў тым, што Іна заўсёды будуць параўноўваць толькі з Іна, таму і мне дзявацца тут няма куды? эмбіент-сюіта Lateral, заснаваная на матыве з двух нот — гадзіннікавы ўрывак генератыўнай музыкі ў стылі Discreet Music і Thursday Afternoon. Нібы з падручніка Браяна, музыка гучыць прыгожа і расслабляльна, калі вы звяртаеце на яе ўвагу, але пры гэтым яна дастаткова ненадакучлівая, каб яе можна было лёгка прайграваць на нізкай гучнасці і без якіх-небудзь праблем аднесці да слыхавых шпалер. У адваротным выпадку ноты проста працягваюць паўтарацца, а іх водгаласы працягваюць рабавацца, як малюсенькія хвалі ў басейне. З кожным паўторам гэтыя дзве цэнтральныя ноты пашыраюцца.

Назіранне за пачуццямі было цэнтральнай часткай практыкі Іна. Музыка, як ён меркаваў, павінна ствараць адчуванне спакою, афарбоўваць настрой у пакоі ці даваць прастору для блукання розуму. Гэта ідэя заахвоціла Іно стварыць серыю класічных эмбіент-альбомаў і генератыўных работ. Ствараць музыку, якая дапамагае асэнсаваць наш унутраны свет, выклікае вострыя і заблытаныя эмоцыі, якія не заўсёды лёгка выказаць – такой відавочна была мэта і агульная цікавасць гэтага творчага саюза. Вулф, канцэптуальны мастак, чые працы часта звязаныя з навукай і тэхналогіямі, таксама закранае сілу пачуццяў, разглядаючы, напрыклад, тэрапеўтычную каштоўнасць музыкі для людзей з неўралагічнымі захворваннямі, такімі як дэменцыя.

Цяжка адрозніць уплыў Вулф на тое, што гучыць як тыповая запіс Іна, просты паўтаральны матыў плыве, амаль не мяняючыся, на працягу 64 хвілін Lateral. А вось Luminal — калекцыя мяккіх дрым-поп-балад, у цэнтры якіх — пёрысты голас Вулфа, павольныя гітарныя мелодыі і касмічныя сінтэзатары, дзіўна тое, наколькі звычайна і кананічна ўсё гучыць. Атмасфера альбома падаецца ўмеранай, нават калі гаворка заходзіць пра безнадзейныя тэмы. Песні на Luminal, як правіла, уяўляюць сабой павольныя, паветраныя тоны, якія трывала разгортваюцца, набліжаючыся да адчування лунання альбо ў прасторы, альбо ў вадзе. Трэкі з вялікай колькасцю рэверберацыі «Milky Sleep» і «Shhh», здаюцца асабліва адхіленымі, але ў заспакаяльным, гіпнатычным сэнсе. Больш гітарныя кампазіцыі, такія як «My Lovely Days», гучаць крыху бліжэй да Mazzy Star або Sol Seppy. Астральны вальс «Suddenly» мае асабліва моцную мелодыю і натхняльныя тэксты і, несумненна, з’яўляецца разыначкай альбома. «A Ceiling and a Lifeboat» на здзіўленне зачаравальна, як пробліск кашмару, а некалькі іншых кампазіцый, такіх як «Breath March» і «Never Was It Now», таксама набываюць нечакана змрочны тон.
Слухайце. Слухайце, дзеля асветы.

Дзянic Леснiк

Таксама чытайце:

Brian Eno — FOREVERANDEVERNOMORE
Brian Eno — Reflection
Brian Eno — The Ship